Podstawa prawna
- ustawa z dnia 9 listopada 2000 roku o repatriacji (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1392 z późn.zm.)
- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca 2001 roku w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta (Dz.U. Nr 22, poz. 260 z późn. zm.);
- ustawa z 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 23).
Kto załatwia sprawę:
Oddział Spraw Wewnętrznych w Wydziale Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców,
Budynek B, III p. pok. nr 31A,
ul.Konarskiego 1-3, 85-950 Bydgoszcz
tel. 52 34 97 231
Przyjmowanie wniosków: pokój 31a, budynek B, III piętro
poniedziałek, środa, czwartek, piątek: 8.00-13; wtorek: 8.00-14.00
Jakie dokumenty należy złożyć:
- wniosek o uznanie za repatrianta,
- poświadczoną urzędowo kopię ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo,
- odpis skrócony aktu urodzenia,
- odpis skrócony aktu małżeństwa lub inny dokument określający stan cywilny,
- życiorys,
- poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu,
- zaświadczenie o pobieraniu nauki w szkole wyższej jako stypendysta strony polskiej oraz odpis dyplomu,
- zaświadczenie potwierdzające fakt stałego zamieszkiwania przed dniem wejścia w życie ustawy na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,
- dokument wydany przez właściwy organ, poświadczający brak przeszkód do nabycia obywatelstwa polskiego, wymagany przepisami umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, w przedmiocie zapobiegania powstawaniu przypadków podwójnego obywatelstwa.
Osoba ubiegająca się o uznanie za repatrianta, która nie posiada decyzji konsula o uznaniu za osobę polskiego pochodzenia, dołącza do wniosku dokumenty potwierdzające polskie pochodzenie, o których mowa w art. 6 ustawy. Dokumenty te wojewoda przekazuje konsulowi właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania na stałe tej osoby za granicą, w celu wydania decyzji o uznaniu jej za osobę polskiego pochodzenia.
Dokumenty sporządzone w języku obcym należy złożyć wraz z ich tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.
Opłaty:
brak
Termin załatwienia sprawy:
nie później niż w terminie dwóch miesięcy od złożenia wniosku – art. 35 kpa. Okres załatwienia sprawy może jednak ulec wydłużeniu w przypadku, gdy wnioskodawca nie załączy decyzji konsula o uznaniu za osobę polskiego pochodzenia, a jedynie dokumenty na podstawie których można wydać taką decyzję. Wówczas dokumenty świadczące o polskim pochodzeniu zostają przesłane konsulowi właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania na stałe tej osoby za granicą, w celu wydania decyzji o uznaniu jej za osobę polskiego pochodzenia.
Czy i gdzie można odwołać się od decyzji:
odwołanie wnosi się do MSWiA za pośrednictwem organu, który wydał decyzje w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie.
Ponadto warto wiedzieć:
osobom uznanym za repatrianta nie przysługują formy pomocy określone w rozdziałach 4, 5 i 6 ustawy o repatriacji, które przysługują wyłącznie repatriantom w rozumieniu art. 1 ust. 2 wymienionej ustawy.